Όσοι αυτοδιοικητικοί δεν εμπιστεύονται τους συμβούλους επικοινωνίας, το πληρώνουν ακριβά στις κάλπες! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος- Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Η τοπική αυτοδιοίκηση και ιδιαίτερα, ο πρώτος βαθμός της, είναι ένας χώρος όπου η προσωπική επαφή, η άμεση σχέση με τον πολίτη και αυθεντικότητα θεωρούνται καθοριστικά στοιχεία της επιτυχίας ενός αυτοδιοικητικού.  Ίσως και για αυτό, πολλοί δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι, σύμβουλοι ,αντιμετωπίζουν με επιφύλαξη και καχυποψία τις υπηρεσίες των συμβούλων επικοινωνίας. 

Φοβούνται ότι μπορούν να αλλοιώσουν το αυθεντικό προφίλ τους, να επιβάλλουν τεχνητές στρατηγικές και  να μετατρέψουν  την εικόνα τους, σε προϊόν. Πιστεύουν ακράδαντα ότι δεν το χρειάζονται γιατί "η δουλειά τους φαίνεται από το έργο" και  πως η υπερβολική προβολή μπορεί να θεωρηθεί "φτιασίδωμα"!. 

Όμως στις μέρες μας,  έργο χωρίς επικοινωνία, μένει "αόρατο"! Και όπως πολύ σωστά έχει δηλώσει ένας γκουρού της επικοινωνίας  "στην πολιτική η σιωπή δεν είναι ούτε χρυσός ούτε σεμνότητα, αλλά μεγάλο λάθος"!

Η καχυποψία έχει τις ρίζες της. Πολλοί από τους αυτοδιοικητικούς φοβούνται ότι επικοινωνία που θα προταθεί από τους ειδικούς μπορεί να φανεί ''ψεύτικη'. Άλλοι πιστεύουν ότι η στρατηγική που θα ακολουθεί είναι κάτι ξένο προς την αυθεντικότητα. 

Ωστόσο η πραγματικότητα δείχνει ότι η σύγχρονη πολιτική, ακόμη και στο τοπικό επίπεδο, απαιτεί επαγγελματισμό και επικοινωνία. Ο πολίτης ενημερώνεται από πλήθος μέσων, παραδοσιακών και νέων, και περιμένει να ακούσει σαφή, πειστικά και στοχευμένα μηνύματα. Ο αυτοδιοικητικός που δεν γνωρίζει πως να διαχειριστεί την εικόνα του, να αντιμετωπίσει τις κρίσεις και να καθορίζει τη στρατηγική του, τότε η ασάφεια και η σύγχυση θα έχουν ως αποτέλεσμα την απώλεια εμπιστοσύνης από τον ψηφοφόρο. 

Στο παρελθόν, πολλοί αυτοδιοικητικοί έχουν "πληρώσει" ακριβά αυτή τη δυσπιστία, στις κάλπες. Ενώ έχουν να δείξουν έργο, έχουν εμπειρία και καλή πρόθεση, αδυνατούν να το επικοινωνήσουν αποτελεσματικά. Αν επενδύσουν σε επαγγελματική επικοινωνία, αυτό δεν σημαίνει ότι "πουλούν" ψεύτικη εικόνα απλώς γνωρίζουν πως να προβάλλουν πειστικά και σωστά την πραγματική εικόνα, το έργο τους. 

Η συνεργασία με ειδικούς της επικοινωνίας δεν υποκαθιστά τον πολιτικό, αλλά τον ενισχύει. Σε μια εποχή όπου η εικόνα και το μήνυμα καθορίζουν τη δημόσια αντίληψη, η άρνηση επαγγελματικής επικοινωνίας  είναι έλλειψη προσαρμογής και στην κάλπη κοστίζει πολύ περισσότερο... από την αμοιβή ενός επικοινωνιολόγου!

 

Οι "παγίδες" των αυτοδιοικητικών εκλογών του 2028 κάνουν δύσκολη τη μάχη για δημάρχους και περιφερειάρχες! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές του 2028 θα είναι διαφορετικές από κάθε προηγούμενη αναμέτρηση. Ο νέος εκλογικός νόμος αλλάζει τα πάντα: καταργείται η δεύτερη Κυριακή και θεσπίζεται η δεύτερη προτίμηση. Μια φαινομενικά τεχνική αλλαγή που όμως κρύβει σημαντικές πολιτικές παγίδες — και για τους υποψηφίους, και για τους πολίτες.

Η εκλογή δημάρχων και περιφερειαρχών από την πρώτη Κυριακή μετατρέπει την αναμέτρηση σε αγώνα «μιας βολής». Από την πρώτη Κυριακή "όλα ή τίποτα"!  Δεν θα υπάρχει περιθώριο διόρθωσης, ούτε δεύτερη ευκαιρία για συμμαχίες ή μετακινήσεις ψηφοφόρων.  Όποιος δεν καταφέρει να πείσει από την αρχή, θα μείνει εκτός παιχνιδιού. 

Αυτό σημαίνει ότι οι προεκλογικές καμπάνιες πρέπει να είναι πιο στοχευμένες, με καθαρό μήνυμα και ουσιαστική παρουσία σε κάθε γειτονιά.

 

Η δεύτερη προτίμηση, από την άλλη, δημιουργεί νέα δεδομένα.  Οι ψηφοφόροι θα μπορούν να δηλώσουν και ποιον θεωρούν τη «δεύτερη καλύτερη» επιλογή τους. 

Αυτή η καινοτομία μπορεί να ενισχύσει πρόσωπα που εκπέμπουν μετριοπάθεια και ενότητα, ενώ θα περιορίσει όσους στηρίζονται αποκλειστικά σε κομματικά στρατόπεδα ή ακραίες τοποθετήσεις. Οι υποψήφιοι που θα επενδύσουν σε γέφυρες και όχι σε αντιπαραθέσεις, είναι πιθανό να βγουν κερδισμένοι.

 

Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε τη συγκυρία: οι αυτοδιοικητικές θα γίνουν μόλις έναν χρόνο 

μετά τις εθνικές εκλογές. Το πολιτικό κλίμα της εποχής θα επηρεάσει αναπόφευκτα τη στάση των πολιτών.  Είτε ως επιβράβευση, είτε ως μήνυμα δυσαρέσκειας.

Οι πολίτες θα στείλουν με την ψήφο τους και πολιτικό μήνυμα προς το πολιτικό σύστημα!

Ως επαγγελματίας της επικοινωνίας προτείνω στους υποψήφιους αυτοδιοικητικούς

δημάρχους και περιφερειάρχες  να προσπαθήσουν να πείσουν τους πολίτες ότι στην αυτοδιοικητική κάλπη ψηφίζουν τον καλύτερο και πιο αποτελεσματικό υποψήφιο για τον τόπο τους και όχι για το κόμμα τους.  

 

Οι εκλογές του 2028 προμηνύονται ως οι πιό απρόβλεπτες των τελευταίων ετών. Όχι μόνο για το ποιός θα κερδίσει αλλά και για το πόσοι θα καταφέρουν να διαβάσουν σωστά τους νέους κανόνες!

 

Πολιτική. Ευκαιρία ή παγίδα; Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγος Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

Η πολιτική είναι ευκαιρία αλλά και ευθύνη. Χωρίς προετοιμασία μπορεί να γίνει παγίδα. Στην κοινή γνώμη, η ενασχόληση με την πολιτική συνοδεύεται από εικόνες εξουσίας, επιρροής και παχυλών προνομίων. Μοιάζει με ένα πεδίο γεμάτο προνόμια και λίγοι μιλούν για το τίμημα, τις θυσίες που δεν φαίνονται και τους κινδύνους προσωπικούς, πολιτικούς, ηθικούς, ψυχολογικούς που ελλοχεύουν.

Όποιος σκέφτεται να μπει στην πολιτική αξίζει να γνωρίζει την αλήθεια, για να μην παραπλανηθεί και για να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τα προβλήματα μέσα σε ένα χώρο που αλλάζει συνεχώς και δοκιμάζει ακόμη και τους πιο καλοπροαίρετους.

Ως επαγγελματίας της πολιτικής επικοινωνίας συνεργάζομαι με ανθρώπους που θέλουν να γίνουν ή είναι ήδη πολιτικοί. Νοιώθω υποχρέωση να καταγράψω και να επισημάνω όσα συνήθως αποσιωπούνται στις κλειστές πόρτες , τα αθέατα ρίσκα που παραμονεύουν και τους υπόγειους κραδασμούς που συνοδεύουν την επιλογή με την πολιτική. Η πολιτική είναι ακριβό σπορ. Καμία επαγγελματική βοήθεια δεν αρκεί αν κάποιος δεν έχει κατανοήσει τι πραγματικά σημαίνει να εκτεθεί δημόσια.

Όταν αποφασίσετε να εκτεθείτε, η ιδιωτικότητα τελειώνει. Κάθε επιλογή από το που θα πατε διακοπές, μέχρι σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει το παιδί σας, αποκτά πολιτικό φορτίο. Από την εμφάνιση σας μέχρι τις σχέσεις σας με την οικογένεια σας, τους φίλους σας, βρίσκονται μέσα σε έναν μεγεθυντικό φακό.

Η πολιτική δεν είναι μόνο ένας αγώνας ιδεών. Είναι πρώτα απ’ όλα αγώνας αντοχής και κάποιοι δεν αντέχουν, όχι γιατί δεν είναι καλοί, αλλά γιατί δεν ξέρουν τι να περιμένουν. Στην πολιτική το απρόβλεπτο είναι αυτονόητο. 

Η πολιτική δεν είναι ένα γήπεδο που όλοι παίζουν τίμια. Προσωπικές φιλοδοξίες, μικροπολιτικές σκοπιμότητες, μηχανισμοί, συμφέροντα και δίκτυα εξουσίας, εγκυμονούν κινδύνους νομικούς, ηθικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς.

Ζούμε στην εποχή των social media και χρειάζεται μεγάλη προσοχή από ένα πολιτικό πρόσωπο στην καθημερινότητα του.

Η απογοήτευση στην πολιτική δεν προέρχεται από τους αντιπάλους, αλλά από τους λεγόμενους «συντρόφους», «συμμάχους» που πιστεύεις ότι σε στηρίζουν αλλά τελικά αποδεικνύονται ανταγωνιστές.

Στην πολιτική πολλοί ξεκινούν με όραμα αλλαγής των "κακώς" εχόντων και αρκετοί καταλήγουν με μοναδικό γνώμονα την διατήρηση της εξουσίας.

Η δύναμη στην πολιτική, μπορεί να "μεθύσει" και να αλλοιώσει τις προθέσεις ή να αποκαλύψει τον πραγματικό χαρακτήρα του πολιτικού. Θέλει μεγάλη προσπάθεια για να αποφευχθούν οι πιθανές αρνητικές συνέπειες και οι συνεχείς δοκιμασίες του χαρακτήρα.

Αν η πολιτική είναι για εσάς συνειδητή επιλογή, γνωρίζετε το πλήρες πλαίσιο, και είστε έτοιμος για όλα αυτά, αξίζει να μπείτε. 

Διαφορετικά όπως λέει και μια παροιμία "αν δεν αντέχετε τη ζέστη, 

βγείτε από την κουζίνα"!

 

Η Βουλή των παλαιμάχων: η εξουσία κουράζει αλλά δεν αφήνεται! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος -Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

Στη μηχανική η "κόπωση υλικού" είναι ένας όρος που περιγράφει τη σταδιακή φθορά ενός υλικού από συνεχή πίεση. Στην αρχή το υλικό φαίνεται στιβαρό, ανθεκτικό, αμετάβλητο. 

Με το χρόνο, μικρές αόρατες ρωγμές αρχίζουν να εμφανίζονται και κάποια στιγμή το υλικό "σπάει". Μήπως και οι πολιτικοί μας κινδυνεύουν από την ίδια κόπωση, μετά από μακροχρόνια συνεχή παρουσία στη Βουλή, πίεση δημοσιότητας και από τις συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις; 

Η ιστορία δείχνει ότι μικρό μέρος των πολιτικών μας αποχωρούν συνειδητά από την πολιτική σκηνή, στην ώρα τους. Οι περισσότεροι μένουν μέχρι να τους αποσύρει η κάλπη ή να τους ξεπεράσει η κοινωνία. Ο λόγος είναι ότι η εξουσία κουράζει, είναι βάρος, αλλά και γλυκιά έλξη. 

Κόπωση υλικού είναι νόμος στη μηχανική. Στην πολιτική όμως είναι επιλογή. Σπάνια βλέπουμε εθελούσια αποχώρηση πολιτικού. Αντίθετα βλέπουμε δεκάδες πολιτικούς ,"κουρασμένοι" να επιμένουν να κρατούν καρέκλες που δεν τους ανήκουν πια. Αποτέλεσμα, η Βουλή να  μοιάζει με "σύλλογο παλαιμάχων" παρά με εργαστήρι ιδεών. Τα κουρασμένα βλέμματα, η φτωχή γλώσσα και τα επαναλαμβανόμενα κλισέ, το αποδεικνύουν.

Η κοινωνία όμως  ζητάει κάτι διαφορετικό. Ζητάει ανανέωση, νέα πρόσωπα, νέες ιδέες, νέο όραμα. Γιατί όπως και στα υλικά, η ανανέωση σώζει! Στην πολιτική η ανανέωση δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη. Αν στις επιλογές των πολιτών υπήρχε μηχανισμός ανανέωσης προσώπων, τότε δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Αλλά γνωρίζουμε ότι ψηφίζονται, οι ίδιοι και οι ίδιοι, τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα, για τους γνωστούς πελατειακός λόγους. Απαιτούνται, έντονη κουλτούρα ανανέωσης και  όρια θητειών για να μην καταλήγει η κόπωση σε θεσμικό αδιέξοδο.

 

 Όσο οι πολιτικοί φθείρονται, η κοινωνία ψάχνει για νέες δυνάμεις και οι ηγέτες κρίνονται πολλές φορές, από το χρόνο που αποφασίζουν να αποσυρθούν και όχι μόνο  από το έργο το οποίο έχουν πραγματοποιήσει. Στους περισσότερους πολιτικός η οικειοθελής αποχώρηση, μοιάζει με σπάνιο φαινόμενο. 

Η πολιτική ως επάγγελμα, το περίφημο βιβλίο του max Weber εμπνέει και διαμορφώνει τη ζωή των πολιτικών μας περισσότερο από έναν αιώνα μετά!

(Άρθρο από τη σειρά των άρθρων "Σκέψεις ενός Επικοινωνιολόγου).

 

Οι νέες στρατηγικές που θα κρίνουν τις Αυτοδιοικητικές εκλογές 2028! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτιωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Το τοπίο του 2028 δεν θα μοιάζει με ό,τι γνωρίσαμε μέχρι σήμερα. Οι υποψήφιοι που θα ξεχωρίσουν είναι εκείνοι που θα διαβάσουν σωστά τον νέο «χάρτη» και θα πείσουν όχι μόνο τους δικούς τους, αλλά και τους «δεύτερους».

 

Ο νέος εκλογικός νόμος για την Αυτοδιοίκηση, που θα ισχύσει στις κάλπες του 2028, αλλάζει ριζικά τον τρόπο με τον οποίο θα κινηθούν οι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες. Η κατάργηση της δεύτερης Κυριακής, η δυνατότητα «δεύτερης επιλογής» στον ψηφοφόρο και η πρόβλεψη για ενιαία ψηφοδέλτια δημιουργούν ένα νέο πεδίο μάχης, όπου η στρατηγική θα κρίνει την έκβαση.

Το πρώτο μεγάλο στοίχημα είναι η διεύρυνση του ακροατηρίου. Εφόσον ο νικητής θα κρίνεται από την πρώτη Κυριακή, οι υποψήφιοι δεν έχουν την πολυτέλεια να απευθύνονται μόνο σε «πιστούς». Χρειάζονται μηνύματα που θα λειτουργούν και ως δεύτερη επιλογή για όσους θα προτιμούσαν άλλον συνδυασμό, αλλά δεν θέλουν να «χαθεί» η ψήφος τους.

Η μάχη θα δοθεί και στην επικοινωνία. Η εικόνα, το αφήγημα και η διαδικτυακή παρουσία αποκτούν κομβική σημασία, αφού η καμπάνια πρέπει να χτίσει γρήγορα αναγνωρισιμότητα και αξιοπιστία. Δεν είναι τυχαίο ότι ήδη συζητούνται συνεργασίες με επαγγελματίες της πολιτικής στρατηγικής και επικοινωνίας, καθώς 

και με τα social media να εξελίσσονται σε βασικό πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης.

Παράλληλα, διαμορφώνονται και οι λεγόμενες «συμμαχίες δεύτερης επιλογής». Μικρότεροι συνδυασμοί αποκτούν ρόλο ρυθμιστή, καθώς οι ψήφοι τους μπορεί να κρίνουν τον τελικό νικητή. Αυτό σημαίνει ότι η κουλτούρα συνεργασίας, 

συχνά άγνωστη στην τοπική αυτοδιοίκηση, γίνεται πλέον αναγκαίο εργαλείο.

Οι ι υποψήφιοι οφείλουν να δώσουν βάρος στη νομιμοποίηση. Η εκλογή με μικρά ποσοστά μπορεί να γεννήσει αμφισβητήσεις· γι’ αυτό οι καμπάνιες πρέπει να καλλιεργούν αίσθημα ενότητας και να προβάλλουν σχέδιο που ξεπερνά τα στενά όρια της παράταξης.

Τέλος, απαιτείται, μακροχρόνιος σχεδιασμός για έγκαιρη προσαρμογή στα νέα δεδομένα.

 

Σε ένα σύστημα πιο ανταγωνιστικό και με λιγότερα "σκαλοπάτια", πρέπει να κινηθείτε έξυπνα, να στοχεύσετε

ευρύτερα και σε μεγαλύτερο ακροατήριο ,να αμβλύνετε τις όποιες κομματικές γωνίες και να πείσετε ότι εκπροσωπείτε

το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, αν θέλετε να εκλεγείτε!

 

Από το "μαζί τα φάγαμε" στο "όλοι τα παίρνουν"! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος- Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.).

 

Η χώρα μας έχει γνωρίσει διαχρονικά πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα που σημάδεψαν την πολιτική ζωή. Κάθε νέο σκάνδαλο αντί να σοκάρει τους πολίτες, ενισχύει την πεποίθησή τους ότι διαφθορά είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Η διαφθορά υπάρχει στις καθημερινές αποκαλύψεις για δημόσιες συμβάσεις, για χρυσά συμβόλαια σε κρατικούς οργανισμούς  αλλά και στο καθημερινό επίπεδο της ζωής των πολιτών. 

Από το "φακελάκι" στο γιατρό, το "γρηγορόσημο" στον πολεοδόμο για την άδεια οικοδομής, το "κάτι τις" για μία μικρή παρανομία και πολλά ακόμη. 

Όταν πριν από 15 χρόνια, ακούστηκε από πρωτοκλασάτο στέλεχος της τότε κυβέρνησης  η φράση "μαζί τα φάγαμε" προκλήθηκε θύελλα αντιδράσεων. Η φράση  αποτύπωνε το κλίμα της εποχής μιας χώρας,  που βυθιζόταν στην κρίση και στην αναζήτηση των ενόχων.  Φυσικά, η διαφθορά και η σπατάλη δεν ήταν αποκλειστικό προνόμιο των πολιτικών αλλά έφτανε μέχρι τον απλό πολίτη.  

Με το πέρασμα των χρόνων η φράση "όλοι τα παίρνουν"  αντικατέστησε το "μαζί τα φάγαμε". 

Η κοινωνία μας έχει αποδεχθεί ότι όλοι τα παίρνουν, με αποτέλεσμα η διαφθορά να πάψει πλέον να είναι έγκλημα και να γίνει... τρόπος ζωής. Κατάντησε  ρουτίνα και πήρε σάρκα και οστά!

Η φράση "όλοι τα παίρνουν" δεν πρέπει να γίνει, όμως η ταφόπλακα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. 

Η καταπολέμηση της διαφθοράς είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης και απαίτησης της κοινωνίας.  Απαιτείται διαφάνεια στις συμβάσεις, ανεξάρτητοι ελεγκτικοί μηχανισμοί, ταχύτατη απονομή δικαιοσύνης και το κυριότερο μια νέα πολιτική κουλτούρα που δεν θα θεωρεί το "λάδωμα" φυσιολογικό, εξυπνάδα και μαγκιά! 

Η κοινωνία μας χρειάζεται να αναζητήσει ξανά το αίσθημα της ατομικής και συλλογικής ευθύνης ώστε να "σπάσει" το φαύλο κύκλο της διαφθοράς και της ατιμωρησίας. Η διαφθορά δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Είναι επιλογή και μπορεί να αλλάξει, αν δεν συμβιβαστούμε μαζί της. 

Στη χώρα μας υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν, τίμια και  με αξιοπρέπεια μέσα σε ένα σάπιο περιβάλλον.  Ας μην τους ισοπεδώνουμε και τους "τσουβαλιάζουμε", με όσους ανέντιμους πραγματικά πλουτίζουν εις βάρος μας.

 

Από τον "Μπουλντόζα" στον "Μάνατζερ"! Άρθρο του Θανάσης Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος- Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.).

 

Στην πολιτική το "βαφτιστικό" όνομα στην κάλπη δεν αρκεί. Αυτό που μένει στη μνήμη των πολιτών είναι πολλές φορές  ένα "δεύτερο όνομα"- ένα προσωνύμιο που γεννιέται από το λαό και συνοψίζει έργο, ύφος, χαρακτήρα και ταυτότητα ενός πολιτικού προσώπου.

Αυτό το όνομα, το "άλλο" όνομα γίνεται πολλές φορές το μυστικό όπλο μιας μακροχρόνιας καριέρας και μιας ταυτότητας που μένει ανεξίτηλη στη μνήμη της κοινωνίας. Η ελληνική σκηνή αλλά και ευρωπαϊκή είναι γεμάτη παραδείγματα.

Από τον Μιλτιάδη Έβερτ τον "Μπουλντόζα" της αυτοδιοίκησης, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον "Εθνάρχη", την Μάργκαρετ Θάτσερ τη "Σιδηρά Κυρία", η ιστορία δείχνει ότι αυτά δεν είναι μόνο "δεύτερα ονόματα"  είναι πολιτικά εργαλεία που σφραγίζουν καριέρες και εξασφαλίζουν μακροημέρευση στην πολιτική.

Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση η δύναμη του προσωνυμίου είναι ακόμη μεγαλύτερη.

Ο Δήμαρχος ή ο Περιφερειάρχης, o Σύμβουλος, δεν είναι μια μακρινή φιγούρα. Βρίσκεται καθημερινά ανάμεσα στους πολίτες, περπατά στις ίδιες γειτονιές, ακούει τα ίδια προβλήματα. Ένα προσωνύμιο λειτουργεί σαν γέφυρα με την κοινωνία, χτίζοντας μεγαλύτερη οικειότητα και εμπιστοσύνη.

Ο αιρετός που θα αναγνωρίζεται ως ο "άνθρωπος των έργων" ή ο "δήμαρχος μάνατζερ" ή

ο "πράσινος δήμαρχος" ή ο "δήμαρχος της καρδιάς μας" ή ο " δικός μας σύμβουλος" 

η ο "πολιτικός της διπλανής πόρτας" κερδίζει όχι μόνο σε ψήφους αλλά και θέση στη συνείδηση του κόσμου.

 Η επανεκλογή ενός αυτοδιοικητικού δεν κρίνεται μόνο από το έργο αλλά και από το πώς οι πολίτες αναγνωρίσουν και θυμούνται τον αιρετό.

Ένα "δεύτερο όνομα", ενδεικτικό της ταυτότητας του, μπορεί να γίνει καταλύτης που θα δώσει νέα ώθηση στην πολιτική του εικόνα. Ως επικοινωνιολόγος με μακρά εμπειρία στη δημιουργία εικόνας των πολιτικών  το "δεύτερο όνομα" δεν είναι προϊόν μάρκετινγκ και ειδικών της επικοινωνίας.

Χτίζεται μέσα από τα social media, την άμεση επαφή με τον πολίτη αλλά και τις νέες ανάγκες των σύγχρονων κοινωνιών. Είναι ο καθρέφτης της δημόσιας εικόνας που καλλιεργεί καθημερινά ο πολιτικός.

Για να είναι αυθεντικό και αποτελεσματικό ένα προσωνύμιο θα πρέπει να συμπυκνώνει

το έργο και την εικόνα του αυτοδιοικητικού-πολιτικού. Κάθε πρόταση που καταθέτω βασίζεται σε μελετημένη στρατηγική με αποδείξεις και δοκιμασμένες πρακτικές.

 

Η συγκεκριμένη εισήγηση για την ενίσχυση του ονόματος ενός πολιτικού με "δεύτερο όνομα" δεν αποτελεί πείραμα, αλλά μια μέθοδο που έχω εφαρμόσει διαχρονικά με αποδεδειγμένη επιτυχία σε γνωστά  πρόσωπα της δημόσιας ζωής.

 

Η αποτελεσματικότητα της μεθόδου αυτής επιβεβαιώνει τη βεβαιότητα και την αξιοπιστία 

των επικοινωνιακών μου επιλογών.

Η ιστορία διδάσκει ότι το όνομα ενός πολιτικού μπορεί να ξεχαστεί αλλά το προσωνύμιο του μένει. Και δεν είναι απλώς ένα παρατσούκλι.  Είναι η ουσία της σχέσης του με την κοινωνία.

Αγαπητοί Πολιτικοί , για την επανεκλογή σας μόνο ένα όνομα δεν φτάνει!